برخی اظهارنظرها مثل اینکه موضوع بورس قضیه پیچیده‌ای نیست و به راحتی قابل جمع شدن هست یا اینکه قیمت دلار را با تزریق مثلا چند صد میلیون دلار در بازار به راحتی می‌توان به 15 هزار تومان رساند یا اینکه مساله تورم را بسیار ساده‌سازی کرد و صرفا آن را به گران‌فروشی چند کاسب طمع‌کار مرتبط کرد ... همه این اظهارات در چارچوب منحنی دانینگ کروگر قابل توضیح هست.

طبق این منحنی، در هر زمینه بالاترین اعتماد به نفس به افراد مبتدی که کمترین تخصص و آگاهی را دارند، تعلق دارد چون آنها عمق مطلب را نمی‌دانند؛ در واقع اعتماد به نفس کاذبی دارند که فکر می‌کنند همه چیز را می‌دانند. بعد از آن که اندکی عمق مطلب را می‌فهمند اعتماد به نفسشان به شدت افت کرده و کمتر اظهار نظر می‌کنند.

این قضیه در خصوص سرمایه‌گذاران هم صادق است. سرمایه‌گذاران مبتدی بی‌محابا و سراسیمه ممکن است هر چه دم دست باشد بخرند و این می‌تواند به زیان‌های سنگین منجر شود.

 در این شرایط احتمالا شخص، کائنات را مقصر تحقق چنین زیانی می‌داند در حالی‌که طبق اثر دانینگ-کروگر به عنوان یک پدید روانشناختی عدم شناخت کافی از توانایی‌های خود در بازارهای مالی چنین زیان‌هایی را رقم می‌زند.